Ben Otuz Beşimde Büyüdüm

Ben var oluşu sonsuz notaları olan bir melodiye benzetirim hep. Ve bizler de yaşam denen bu melodiyi oluşturan birer nota. Doğa, bu melodinin sözleri ve kâinat ise melodinin çalındığı o devasa enstrüman…Yaşamın benzetilmeyi en çok hak ettiği şey sanırım onun bir şarkı olma ihtimaliydi. Ve her birimiz bu ilahi şarkının birer parçası olarak ahengin ritmini oluşturuyor, yaşamın şarkısının içinde kendimize bir yer buluyorduk. Öyleyse şimdi hepimiz, içinde kendimizden bir parça koyduğumuz bu yaşam şarkısına saygı duyup onu doyasıya kucaklamalıydık.