Ben Gitmeden Uyanma

kıyamadım masumiyetinle uyurken, hatıraları almaya böyle gitmem, affedilir gibi değil! biliyorum.. oda birden yabancılaştı, hissedilen bir tek ayrılık kokusu: yanından kalkan ben değilmişim gibi kollarında bıraktığım boşluğa bakıyorum, bitti dediğimde ıslanan kirpiklerinse hala nemli onları silerken bıraktığım dokunuşumsa yerli yerinde.. ev mi ağırlaştı yoksa ben mi hafifleştim bilmiyorum! yine de ayaklarım kalmak için direniyor. gecenin kalıntılarıysa gerçeği uzatıyor önüme.. yaptığım affedilir gibi değil biliyorum! ayak seslerim gelse de sus, sakın kapıyı kapamadan uyanma esaretim! bu filmi başa olmak için makinist olmak gerek ya da kaderci.. geçen günleri tatlı bir sarhoşlukla ruhuma taşıdığım yeterli. ses çıkarma sakın, firar ediyorum geldiğim gönül sarayından!