Belki Yaranız Anlar Beni

Kentlerin üstüne düşsün gölgengideni unut, kuşlarını koru, yağmuru sevdeli bir ırmak dolsun damarlarınaverdiğin o diri sözler elinden tutsunayağa kalk, avuçla gökyüzünüavuçla bir çocuğun o yalın sevinciniböyle başlat yeniden yaşamayı.Balkona çık, son bir defa çiçeklerine baksıkıntıdan bir koza, sen içindesinbunalmışsın, hava biraz daha zehirlitenine değiyor elindeki bıçağın ucubırak, öyle kalsın ama uyumaunutma sende açtıkları yaraya gömdüklerini.