Barbar ve Şehlâ

Hayyam, yalnızdın sevgilinin yanın Şimdi gitti, artık ona sığınabilirsin. Rivâyetdi ve zaman sakin Bir su gibi hareleniyordu Senin için orman uğultuları Uzun kış geceleri getirdim Artık okunmayan masallardan Bildim ama bilemeyip düştüm Yollara ıslığımdaki gül kokusuyla Çünkü gül mağrur bir yalnızlık Yahut dalgın bir keder olarak Yakışırdı senin şehlâ sesine Rivâyetdi ne zaman sahi oldu Bildim bilemedim sahi nasıl soldu