Balkonu Kuzeye Bakanlar

zaman çürür gölgelerin kuşluğuna yürürdü hayat isli taşlar neyi hatırlatırsa oradan ağlardı babam kuşlara bakmazdım anneme uçar onsuz dönerlerdi bir kazağın kollarıydı dostum teselliye uzardı arkadaşlarımın boylarını ölçen sözcükleri vardı çantalarında taşır büyüdüklerine inanırlardı ellerini çekiyorum soluğum kısalıyor bir yorgan bu kadar mı üşütür