Bahanesi Olmaz Aşkın

Neredesin ey aşk! Nerede? Her nerede isen gel gel de, gözlerinden öpeyim, bir kucak dolusu sarayım seni. Nereden bilebilirdi bir gün yüreğini kavuran o ateşi avuçlayıp tutuşarak öpeceğini. Oysa dilindeki aşka isyanını değil, içindeki boşluğu haykırıyordu. Yüreği kör, vicdanı sağır, ruhu yaralı dilsiz herkes bilsin. Yer gök çınlasın, börtü böcek tüm canlılar duysun istiyordu sesini.   (Tanıtım Bülteninden)  )