Babamın Ayakkabıları

İçimizden birinin hikayesiydi yazılanlar. İsmin bir önemi yoktu. Belki Ayşe, belki Fatma, belki Ahmet, belki de Asya...Ah kadın, canım kadın diye diye çıktığım yolda gözlerim insanlığa dikiliyor ve onu arıyor. Kadını erkeği yoktu elbette. “İnsan” adı altında toplanan herkes bir yaşanmışlıkla dokunuyordu hayata, kimi zaman da bir diğerinin yaşamına. Hayata ve tüm insanlığa kaldırıyorum cümlelerimi. Ruhumuza bir parça ürperti gelmesi adına.   (Tanıtım Bülteninden)  )