Azade’nin Kızları

“Bilmediğimiz bir oyun oynanıyor, bu güzel ülkenin üzerinde, Bizans oyunlarını aratmayacak şekilde. Bizans İmparatorluğunun üzerine kurulu bir ülke, onun kötü mirasını devam ettiriyor belli ki. Hangi duvarın ardında, hangi kapalı kapılar ardında, kimler hangi kirli oyunları oynuyor belli değil. Belli olan tek şey, bu kirli oyunların bedelini topyekûn bir milletin kendisinin ödeyecek olması.” Birbirinden habersiz, iki genç kadının dudaklarından dökülen sözler, sessiz bir çığlık olarak Edirne’den Kars’a, Hatay’dan İzmir’e kadar uzanıyordu. Hüzün her yerdeydi. Endişe her zamankinden daha fazlaydı. Memleketin üzerindeki kara bulutların altındaydı herkes.  “Biz, Azade’nin değil, Hürriyet’in kızlarıyız. Hürriyet’i sevdik, Azade’den nefret ettik ve onu zihnimizden sonsuza kadar sildik. Mecburduk, onu zihnimizden kazıyıp atmaya. Başka türlü kendimiz ve sizi aklayamazdık.”