Ayseli

Ayseli, bozgun yemişken girdin gönül dünyama.Vahalarımda sular bitmişti, gazel dolmuştu bağlarıma. Babil’in asma bahçeleri artık hazana durdu.Bülbül şakıyan saraylara akbabalar kondu. Ninova’nın nedametinden doğar, Asur’un mitleri.Ayseli senin raksınla çalar Endülüs’ün zilleri. Aşklar yazılsın diye doğmuştur Uygur’da alfabe.Kırmızı bir gül açar, Ayseli’m Taklamakan Çölü’nde. Kansu boylarında darmadağın olmuş çerilerim.Çakınlar vurmuş gönlüme kımızdan esrimişim. Cenk mağlubu süvariyim doludizgin kaçıyorum.Teberler kesmiş kollarımı Ayseli’m otacı arıyorum. Ben Hazar’ın kenarında can çekişen Alp BuğraAyseli sen Bizans sarayında vahşi gül Theodora. Ankara’da Yıldırım’ın ordusunda yenik askerim.Satılmışların ihanetlerinde can verir bedenim. Hayatta sırtını kime dayadığın fark etmiyor.Lazareviç yanımda kaldı Musalar gidiyor.   (Tanıtım Bülteninden)  )