Ayın Ondördünde Ay Işığı

Bir efsunla gecede, ay ışığında yalnızBir ben, bir de yolunu kaybeden bir yıldızYüzünü gösteriyor, mutlu gibi dolunayDibi yok gökler, öteye doğru, bilinmez uzayÖylesine giderim, eşya benimle giderYıldız yalnızlığıma bilmeden eşlik ederUzaktan gelen sesler ürkütücü, yabancıUfukta kıpırdayan gölgeler de yalancıYolcu yok, yollar karla kaplı gibi duyarsızÖteler uzak, eşya suskun, dalgın, umarsızBir kıpırtı hissetsem aniden irkilirimGecenin gizemini çok yakından bilirimGönül dert etme diyor, olmasa da âşinaBir yıldızla yoldaşsın, değilsin bir başınaDersin; bir ses, bir nefes yahut bir kuş şarkısıYa bir canân selâmı ya bir dostun bakışıUzaklarda ağaçlar ve sıradağlar saf safGecenin bu saati, ne güzel bir fotoğrafDolunay gecesinde, ay ışığında yalnızBöylece sürüp gitsin bu gece, bırakınız