Aydoğdu Karakolu

Bir anda dünya durdu sanki bütün sesler kesildi. Gözüm tek bir şeyden başka hiç bir şey görmüyordu. Bir süre kaskatı kesildim. Binanın önünde yükselen, normalden daha uzun direğin tepesinde bana el sallayan al bayrağa gözlerim kilitlendi. Önce kalbimin sesini duydum. Her çarpışında sanki kanım akıp direkteki bayrağa çıkıyor, kırmızısı daha kırmızı, beyazı daha beyaz oluyordu. Dizlerimin bağı çözüldü yavaş yavaş, önce dizlerim sonra alnım vardı toprağa bir büyük şükür ile en son dudaklarım… Öptüm, öptüm, öptüm… Doğrulurken avuçlayıp ceplerime doldurdum toprağı, kirlettiklerimi gözyaşımla yıkadım.   (Tanıtım Bülteninden)  )