Ay Serilirken Yatağıma

Yeşerebilmek için, her mevsim güz güneşlerine gereksinimi olan bir kuşağın coğrafyasını soludum. Mevsimi dar bir hayatın tarihinde. emeği,sevgiyi,vefayı özlü insan varlığının temeli şiiri de onun dili ve bilimi olarak kabul ederken düşlere (u)mutsuzluğu yasakladım. Kentlerin sokaklarına sıkışmış havadan acıyı ve sızıyı defettim. Denizlerin dinginliğinde gemileri uykusun dan uyandırıp yüreklerin dalına astım uçlarına güz güneşleri değsin diye. Çünkü hayat imgeleri çıplak kısa bir dörtlük Ve şimdi söz sırası onların Dilruba Nuray ERENLER