Ay Geceye Matem

Ay Geceye Matem Ay geceye matem ben sensizliğe,Odamın, sahrasında kimsesizceİnceden derin sızı girer ciğerimeSinem'e çektim kaderi sessizce. Çıkıp gitsem tozlu dumanlı yolaVarsam çiçekli bahçeli bağlaraVerse kader dileğim kucağımaGülerdi kader yüzüme doyasıya Odamın hüzün kokan duvarında,Satırlarımı döktüm bir kâğıdaMürekkebi dağıttı aktı gözyaşımKader mi sensizliğe mahkûmluğum. Değişmedi benim alnıma yazım,Kaderin dediler inandım sabrımVurdular bin defalarca ensemeKader mi değişmeyen bende Ay geceye matem yüzü hiç gülmezBenim yüreğim yandı duman tütmezDilim, lâl oldu şarkılar söylemezDeğişmeyen kaderde yüzler gülmez.   (Tanıtım Bülteninden)  )