| Kitap Tanıtımı | Bir umut mu yoksa unut diye mi atıyordu kalbi Pelinin? 
Saplantı haline dönüşmüş bir aşk, vazgeçme noktasından öteye geçmişti çoktan. Söylenecek sözün bittiği yerden başlıyordu yüreğindeki yangınlar.  Çocukluk aşkı, gençlik sevdası ve hayatının merkezine koyduğu insan olan Yiğit, ona karşı dostluk ve arkadaşlıktan başka  hiçbir şey hissetmiyordu.  Pelinin duyguları ise ne zincirlere ne de kelepçelere vurulabilirdi. Yüreğine adak çaputları bağlıyordu birbiri andına  Dantel gibi işlediği sevdası düğümleniyordu boğazına. Ve kalbi koşmaktan yorulunca  Ölüme yalınayak gidilir diyerek çiçek tozları serpti ondan geriye kalan sevdalı yüreklere  
Keşke gözleri olsaydı da aşkın, tanık olabilseydi onun kadrini    bilenlere |