Aşkın Rengi Kırmızıdır

Paramparça Soyunmuş karanlığın özünden yokluğumuz bu kırık aynalarda aksimiz paramparça ne umduk sefaletin vereceği ezadan bağrıştık istemeden sesimiz paramparça. Erişilmez ne vardı, gönlümün burçlarında neydi o dökülen kan çocuk avuçlarında bir nefes ömür kalmış bu ayak uçlarında dövüştük istemeden yüzümüz paramparça. Kaç halka bu yokluğun zincirine eklendik kimbilir kaç sevgili ömür boyu beklendik sonu hüsran aşlara yeniden yüreklendik seviştik istemeden gönlümüz paramparça.