Aşk ve Bilgeliğin Evrensel Seyahati 1

Sen yine de yaşa içinden. Geçen geceler boyunca keskin sabahların bendeki çıplaklığın zincirlerinde boy atar. Ölüm bile yetmez bana. Zaten yetenler hala senin görücülüğünde. Hala sendeki devrilenlerde. Ben bir çınar ağacıydım. Ben bir karıncaydım. Nasıl olduysa saplandığım bataklık yıllarında, kokladığım inzivalarca sürgün oldum.Ben var mıyım, varlık denen tünelde?Çıldırırsam, çıldırır senin gece operan.Bir yıldız gibi taçlanırız uzaklardan.Günü geldiğinde düşleniriz, gerçeğin çığlığından.Seni nasıl da sevdim,Kendi çıkmazımdaki yokluk psikozundan.Bul değerlerini. Bir düş gelir de, insan sevmeye odaklanır. Kendi yanılgısında bir yıldızdır, külden damgaları. Onun adı çıkmıştır, aşk denen limanlarda. Elbet kürek çekecektir, kendi acılarında. Bir tekne gibi savrulacaktır, yıllara.