Ankara Garı

…düş zamanıydıAnkara – Zonguldak trenindekeder bulaştı sesimeTürkçe götürdüm şiir getirdimbir zaman… Seksenlerin ikici yarısıydı, ülke baştanbaşa acı yüklüydü; bense terk edilmiştim, yalnızdım, mutsuzdum, kederden geberiyor(d)um. Yolculuğum Ankara Garı’ndan başlıyor, Türkçe götürüp şiir getiriyordum Ilgaz Dağları’ndan. Kederi şiire dönüştürüyordum. ‘kan zamanı’ geldi sonra, acı da keder de … öylece kalakaldı ciğerimizde. Şiir öylece  kalakaldı yüreğimizde.Nusret Gürgöz