ANA BEN ÖLMEDİM

1914-18 KUŞAĞI, Türk tarihinin hakikaten kayıp kuşağıdır. Bugün ancak seferberlik türküleriyle hatırlanan bu insanlar, dünyanın ateşe düştüğü bir zamanda, ateşin yıllarca kesilmediği bir dönemde yaşadılar. İnanması güç, hissedilmesi imkansız zorluklara rağmen yine inanması güç bir performans göstererek ve esas olarak kendilerini feda ederek, şimdi oturduğumuz yerleri, bu vatanı, bu coğrafyayı korudular. Kimileri Balkan Savaşı´ndan Kurtuluş Savaşı´na tam 10 yıl savaşın içinde kaldı, kimi şehirt oldu, kimisi yaralandı, sakat kaldı, esir düştü. Birinci Dünya Savaşı´nda esir düşen askerlerimiz, Fransa´dan Sibirya´ya, Mısır´a, Kıbrıs´tan Hindistan´a, Myanmar´a kadar yayılan kamplarda hayatta kalmaya çalıştı. Anılarına büyük abideler diktiğimiz, çok dokanaklı şiirler, marşlar söylediğimiz, lafa gelince yere göğe sığdıramadığımız bu insanlar, ikinci büyük darbeyi kendi devletinden, milletinden yedi; ölmemeyi başarıp dönenlerin çoğu maddi ve manevi yoksulluk ve ilgisizlik içinde yitip gitti.