Al Gözüm Seyreyle

Zifiri karanlık içinde önce bir öksürük resitali başladı. Ve bir adam bir ışığın içinde doğdu sanki. Gözleriyle etrafı süzdü hiç acele etmeden. Sopasını vurdu yere üç kere, mendilini şöyle okkalı salladı, attı omzuna, zamanı durdurdu sanki. Başladı laf ebeliğine. Ne tekerleme, ne şekerleme ustalıkları öyle. Dil kıvrak, zeka küp küp. Öyle bir giriş yaptı ki, gönüllere şenlik.“Hak dostum hak! Zamandan aldım bir çırakAma yedi durdu dayakHaşa huzurdan her zaman usta, çırağını severHem sever hem de döverEve gelmez ne zamandır külhani yatırKovsam o da olmaz, darılırKibardır, çarşafsız yorganda yatırHayat dediğin zaten, bilirsiniz hep kahırEfendim, eşek aldım pazardanGöze geldi çatladı nazardanDedem çıktı -hem de zamansız- mezardanBize ne demeyin bu Kıssahan’dan…Çırak topladı pılıyı pırtıyı kaçtıEtrafa varını yoğunu saçtıBenim canım efendim oyun sepetimHuzurunuzda perdesini açtıİşte böyle efendim. Zamanın evailde. Al gözüm seyreyle.Görelim mevla neyler, neylerse güzel eyler.”