Aklım Yetersiz

Durmuş Kozanlı’nın şiirleri, insanın acziyetini ve hayata karşı sınırlarını içten bir dille dile getirir. Bu dizelerde yalnız bireysel bir iç döküş değil, aynı zamanda toplumun yaşadığı ortak imtihanların yankısı da vardır. Adaletsizliklere karşı yükselen ses, sadakatin ve dostluğun değeri, yalnızlığın içte bıraktığı boşluk, hepsi bu şiirlerin özünü oluşturur.Aklım Yetersiz, insana unuttuğu bir hakikati hatırlatır: Akıl çoğu zaman yetmez, çünkü hayatın bazı sırları sadece yürekle anlaşılır. Kozanlı, halkın dilinden doğan yalın ama derin ifadelerle okura hem öğüt hem de teselli sunar.Her mısrada hem bir sorgu hem de bir kabulleniş vardır. İnsan bazen anlatmak ister ama kelime yetersiz kalır; bazen çözmek ister ama akıl yetişmez. İşte o anlarda şair, kendi iç sesini okura ulaştırır:“Aklım yetersiz derim; çünkü bazı hakikatler yalnız akılla değil, gönülle kavranır.”