Ağzı Süt Kokan Kelebek

Sarıasma En çok tırnakları uzuyor kalbimin İncitmekten korkarak kesiyorum Törpü payını kaçırarak arada. Gözlerimde kimliği ayrık kış kuraklığı Tövbekar baharların ardından bakakalmış. Tanıdık ölüler, balkonumda bir kış, içimde Bir kuş; yedi sarı yirmi üç kara yıl yaşında bir sarıasma. Gözlerimde on yıllar artığı suskun bulutlar Zihnim zikir yorgunu, sarsılmaktan Dökülmüş raflarındaki kitaplar Taşlaşmış adını yutmaktan dilim. Belkiler de ölü zamanın dolambaçlarında Alev rengi kuşkular içinde dönelerken çaresiz Ölür mavi bir gecenin lacivert koynunda. Aklara bürünmüş suretler, kapılar ötesinden Usulca dönüyor avluma puslar içinde.