Acı Cennet

Samimiyetle kaleme alınmış bu otobiyografik romanda, aktivist kişiliğiyle tarihe geçen Türk asıllı Müslüman yazar Tatamkhulu Afrika, II. Dünya Savaşı esnasında Afrikalı müttefik kuvvetlerin bir parçasıyken 1942'de Kuzey Afrika'nın Tobruk bölgesinin düşmesinden sonra Mihver Devletleri'nin elinde savaş esiri olarak yaşadıklarını anlatıyor. Kitap, esir kampı hayatının karmaşık âdetlerini ve mahkûmluğa hapsedilmiş askerlerin içinde bulundukları ortamın 'tiyatrovari' manevi etkisini gözler önüne seriyor. Maruz kaldıkları korkunç zalimliklerin yanı sıra esirlerin, (şans yüzlerine gülerse) eve dönebildiklerinde bir daha asla tekrarlanmayacağını bildikleri o garip sadakatlerini ve birbirleriyle kurdukları derin psikolojik bağları da üç ana karakter üzerinden gözler önüne seriyor.Böylelikle, (tıpkı Sovyet yazar Aleksander Soljenitsin'in Soğuk Savaş yıllarına dair ortaya çıkardığı hakikatlere benzer şekilde) II. Dünya Savaşı'nın hiç bilinmeyen bir yüzünü ifşa ederek yazın dünyasındaki çok önemli bir boşluğu da layıkıyla dolduruyor.Acı Cennet, amansızca değişen hayatların, sonu barış getirmeyen ve hiç bitmeyecekmiş gibi görünen bir savaşın hassas, acı ve güçlü bir metni olmasının yanı sıra, çaresizlik içerisinde hayatta kalmaya çalışan insanların sınırları dar ve dışa kapalı bir yerleşkede, kendine has kurallara sahip ve düşmanların insafına tâbi toy ve kırılgan bir medeniyet kurmalarını ve ömürlerinin önceki safhasında sahip oldukları değer yargılarını bu yeni toplumda her gün yeni baştan sorgulayarak hiçe sayabilmelerini de en akıcı ve gerçekçi şekliyle aktarıyor. Basit bir 'savaş' ya da 'eşcinsel' edebiyatından çok daha ötesini teşkil eden bu eser, aynı zamanda aşkın anlamı ve erkekliğin nelere kâdir olduğu hakkında son derece dokunaklı, insani bir hüviyet arz ve inşa ediyor.