40 Şiir ve Bir

KOMŞU Senin gövden bir eve benzerdi taşındın üstümüze yeni komşumuz gibi, eski ahşap huysuzdur, sızlandım durdum önce: Kalbim terketme evini! Hazırlanmıtım çünkü uzun bir geçimsizliğe yıllarca, çıt çıkmayınca ondan, kalbimizle ayak uydurmayız ya komşumuza her zaman, yanındaki oda sandım kendimi ve yeni taşınmışım gibi eski gövdeye -kalp nice acemi olsa da başkası kadar kıramıyor kendini, sağolsun, kırmadı beni- sökükleri, yırtıkları bir bir onardık! Yeni bir komşu gelince gövdeye söz geçiremiyor insan, şu eski ahşap bile gıcırdamadan, çıt çıkarmadan dinledi komşunun nefesini; nefes nefese iki gövde olumuşuz da çoktan, çıkardık kiracıları aramızdan! Oh! Ruhum ısındı gövdelerin komşuluğundan!