Kitap Tanıtımı |
Mutlu Prens'in heykeli, kentin yüksek bir tepesinde, bir sütun üzerinde oturuyordu. Elbiseleri baştan aşağı incecik altın yaldızlarla süslenmişti. Gözleri iki parlak safirdendi. Kılıcının kabzasında iri bir yakut ışıldıyordu. Herkes Mutlu Prens'e büyük bir hayranlık duyuyordu. Belediye meclisinin bir üyesi, "Mutlu prens bir rüzgâr gülü kadar güzel ..." dedi. Öbürü de "Rüzgâr gülü kadar yararlı değil!" diye ekledi. Bu görkemli heykele bakan, hayatta düş kırıklığına uğramış biri, "Dünyada tam anlamıyla mutlu olan birinin olmasına sevindim!" diye mırıldandı sonra. Sırtlarında ışıldayan pelerinleri, temiz önlükleriyle katedralden çıkan Esirgeme Kurumu'nun çocukları, "Mutlu prens meleklere benziyor" dediler. |