Robin Hood

Ormanın üzerinde akşam karanlığı çökmek üzereydi. Batan günün son ışınları ağaçların tepelerini aydınlatıyordu ama, sık ağaçların altındaki keçiyolundan giden küçük asker taburu karanlığa gömülmüştü bile. Taburun önünde giden koruyu, yanında at süren, yirmisinde var yok delikanlıya doğru eğilerek: dedi,