Hayattan Laf Açılmışken

Hayallerim yok benim ve "Şöyle olsa ne güzel olur!" dediklerim. "Hayırlısı olsun." demeyi öğrendiğim gün, hayallerimden vazgeçtim. Pardon, duyamadım, "affetmek" mi demiştiniz bana? Affetmek nedir, yenilir içilir mi acaba? Hiçbir zaman anlamadım matematikten. Bu yüzden hesap edemeyişim, neler yapabileceklerini insanların hâllerinden! "Büyüyünce ne olacaksın?" sorusuna: "Yalnız olacağım." dememiştim hiçbir zaman oysa. Bir el olmalı hayatında. Ellerini bırakmayı ar sayan ve tutup ellerini, kendi paltosunun cebine sokan... Hâlâ seviyor olabilirdim insanları, tanıdığım gibi kalsalardı ve oyun hamuru kıvamında, şekil değiştiriyor olmasalardı!.. Gözyaşı, çocukların ulaşamayacağı yerde saklanmalı!.. ... ve birilerine, bir şeylere virgülün yetmediği zamanlar vardı. Maalesef "noktalamam" gerekti, birçok insanı! Çekildim kabuğuma, buradan bakıyorum dünyaya. Çok şey kaçırdığımı sanmıyorum, duymadığım fazladan üç beş yalandan başka! Hatalarım olmadı mı, oldu mutlaka ama melek olduğumu söylemedim hiçbir zaman insanlara! ...ve kimseye de gül bahçesi vadetmedim,"Hayaller bedava!" diye süslediğim yalanlarla!..