Kitap Tanıtımı |
Sinemanın insanları çok renkli bir yelpaze oluştururlar.
Bazıları öylesine renkli bir vitrine sahiptirler ki,
son ana kadar içlerinde uzanan uçsuz bucaksız çölü gözlerden gizlemeyi başarırlar.
Çeşitli yerlerde sinemayı yönlendirir (!),
sinema konuşur (!),
sinema projeleri hazırlar (!)
ve sinemayı kendi kişilik problemlerinin dışavurumcu arenası haline getirirler.
Bu yelpazenin bir ucudur, diğer uçta ise sinemayı yaşayanlar, yaratanlar vardır.
Sayıları çok azdır, öylesine azdır ki çoğu zaman birbirlerinin varlığından haberler bile olmaz,
çünkü sinemayı bir yaşam biçimi olarak kendi içlerinde,
onu tüm dış etkenlerden koruyarak yaşarlar.
Gün gelir, yelpazenin öbür ucundakiler bu ucundakilerin farkına varırlar,
bozulurlar, çünkü onların varlığı kendilerinin boşluğunu gün gibi ortaya çıkartır.
Çözüm o dahiyane zeka geriliklerini kullanmalarıyla gelir,
Buna duygusal çürümüşlüklerinin uzantısı olan kişilik problemlerini de eklerler
ve onları etiketlendirip kategorize ederek
doyumsuzluklarının zavallılığını daha da koyulaştırırlar. |