Ahlakın Soykütüğü Üstüne

Biz yani; idrak edenler, kendimizi tanımıyoruz, kendimiz kendimizi: Bunun da bir sebebi var: Hiçbir zaman kendimizi aramadık ki- bir gün kendimizi bulabilmemiz nasıl mümkün olsun? Haklı olarak denmişti; Kalbiniz hazinenizin olduğu yerdedirdiye; bizim hazinemiz, anlayışımızın arı kovanlarının bulunduğu yerdedir. Biz, aklın doğuştan kanatlı hayvanları ve bal toplayıcıları olarak hep oraya doğru gidiyoruz, aslında biz tüm kalbimizle sadece bir tek şeyle ilgileniyoruz-eve bir şeyler götürmekle. Bunun dışında hayatla, yaşananlarla ilgili olanlar-hangimiz bunlar için yeterince ciddiyete sahibiz?Ya da zamana? Bu tür şeylerle korkarım ki hiçbir zaman tam olarak ilgilenmedik: Yüreğimiz orada değil işte-hatta kulağımız bile! Sils- Maria (Önsöz'den) Kendini görmezden gelmek, iyi görmek için gereklidir, diyen ve Bütün yargılayanların gözlerinden bir cellatın baktığını dile getiren modern çağın önemli düşünürü Friedrich Nietzsche, Böyle Buyurdu Zerdüşt ile aynı yıllarda kaleme aldığı bu kitabında felsefenin temel sorunsalı olan ahlak kavramına farklı ve çarpıcı yorumlar getirerek, derinlikli irdelemelerde bulunuyor.