Kitap Tanıtımı |
Anladım. dedi. Ben reddettiğim sürece sen korkum olarak orada kalacaksın. Seni kabul ettiğim an yok olacaksın, benimle bütünleşeceksin. Sanırım korkularımla ve kabul etmediğim içimdeki benle yüzleşmemin zamanı geldi.
Yerinden kalktı adam ve ceketini alıp kapıyı çekti arkasından. Evinin yokuş aşağı inen kapısından çıkarak çocukların ve gençlerin kalabalık hâlde bulunduğu parka doğru ilerledi, kendi çocukluğuyla, gençliğiyle buluşmak üzere. Biliyordu, yüzleşmesi gereken çok şey vardı. Önce o küçük adamdan başlamalıydı yolculuğuna. Yeşil çınarlarla çevrili, soğuk havalarda bile cıvıl cıvıl kuşların şakıdığı gençlik parkına indi. Gözüne bir bank kestirdi önce. Sonra oraya yakın oturan aileleri fark edince vazgeçti, çünkü yüzleşimi acılı olabilirdi.
***
Bize yardım etmek için tüm dünya seferber olmuşken sadece fark etmek düşüyor yakınımızda tutulacak elleri, sesleri, öyküleri... |