Kitap Tanıtımı |
KOMŞU
Senin gövden bir eve benzerdi
taşındın üstümüze yeni komşumuz
gibi, eski ahşap huysuzdur,
sızlandım durdum önce: Kalbim
terketme evini! Hazırlanmıtım çünkü
uzun bir geçimsizliğe yıllarca,
çıt çıkmayınca ondan, kalbimizle
ayak uydurmayız ya komşumuza
her zaman, yanındaki oda sandım
kendimi ve yeni taşınmışım gibi
eski gövdeye -kalp nice acemi
olsa da başkası kadar kıramıyor
kendini, sağolsun, kırmadı beni-
sökükleri, yırtıkları bir bir onardık!
Yeni bir komşu gelince gövdeye
söz geçiremiyor insan, şu eski
ahşap bile gıcırdamadan, çıt
çıkarmadan dinledi komşunun nefesini;
nefes nefese iki gövde olumuşuz da
çoktan, çıkardık kiracıları aramızdan!
Oh! Ruhum ısındı gövdelerin komşuluğundan! |